Goed nieuws! De tumor van ons neefje is kleiner geworden. Nee, ze zijn er nog niet maar wel positief nieuws.
Verdrietig nieuws! In mijn blog van 28 maart 2015 vertelde ik dat de (schoon)moeder van mijn zus en zwager longkanker heeft. Nu moet ik schrijven dat ze het had en niet omdat het weg is maar omdat ze 7 mei is overleden.
Goed en slecht nieuws liggen bij deze ziekte zo dicht bij elkaar dat het zelfs op dezelfde dag kan komen.

Deze week is er op maandag gefietst maar daar had ik al wat over geschreven. Op  woensdag ben ik weer een stuk gaan fietsen. Nu alleen in de ochtend dit omdat het weer niet zo best zou zijn in de avond. Met de vele wind leek het me wijs om een stuk er tegen in te fietsen. Dus op naar Numansdorp om daarna via Oud-Beijerland terug te fietsen naar Zwijndrecht. Tot aan de tunnel was het een wind van op zij, daarna tot aan Numansdorp tegen. Onderweg kwam ik er achter dat ik mijn banaan op de fruitschaal had laten liggen dus in Numansdorp een banaan gekocht. Daarna weer terug. Het Zalmpad van Oud-Beijerland naar Heinenoord was nog steeds afgesloten dus via Goidschalxoord naar Heinenoord om daarna de dijk op te schieten naar de Heinenoordtunnel. Onderweg had ik bijna een aanrijding met een hond. De mevrouw groette vriendelijk en zei had mij dus gezien de hond had alleen een te lange lijn waardoor ik bijna in het naast gelegen aardappelveld belande, maar het ging goed en met een hartslag van ruim boven de 180 reed ik verder. ( Dat is wel leuk van zo’n hartslagmeter dan kan je dat ook zien.) Daarna kwam ik een peloton ouderen tegen. Twee dames voor op met fluitjes in de mond om zo melding te maken van mijn aanwezigheid en dat ging heel goed. Ze gingen dichter tegen elkaar aanrijden dus kon ik er netjes langs. Was er mooi om te zien. Uiteindelijk voldaan weer thuis.

Op zondag ben ik samen met Victor naar Rozendaal gereden om daar vandaan een rondje over de Veluwe te toeren. Daar komen was een uitdaging met een verouderde kaarten set in de auto maar ondanks ons ritje om zaten we toch redelijk snel op de fiets. We waren in ieder geval niet de enige op een racefiets die bedacht hadden om daar te gaan fietsen. Als eerst zijn we naar de Posbank gefietst die we tweemaal hebben beklommen om daarna naar Loenen te fietsen door het Nationaal Park Veluwezoom. We hadden het best druk verwacht in het park met wandelaars en andere recreanten  vanwege het mooie weer maar er waren waarschijnlijk veel met moederdagverplichtingen dus het viel mee. Gelukkig geen slalom op de fiets. Al hoewel het fietsen daar wel goed is voor je behendigheid.
Vanuit Loenen zijn we naar Beekbergen gefietst en leuke dat vals plat maar dat is aan het einde van de dag toch wel te merken. In Beekbergen de afslag Hoenderloo genomen om daarna het laatste stuk door het Nationale Park De Hoge Veluwe weer terug te fietsen naar de Posbank. Deze weer omhoog gefietst om hem daarna te dalen en weer omhoog te fietsen. Het laatste stuk naar Rozendaal was niet zo prettig fietsen. Het fietspad was niet de beste in zijn soort en bijzonder hobbelig maar goed uiteindelijk zaten we naar 81 km weer terug in de auto richting Zwijndrecht/Heerjansdam met 760 hoogtemeters in de benen. Wat is dit een schitterend stukje Nederland!

Op dit moment heb ik 57 donateurs/sponsors!

Geen paniek! Op 4 juni ga ik nog steeds de berg op maar afgelopen week heb ik niet gefietst.

Laat ik even beginnen met de week daarvoor. Op woensdagavond heb ik mijn standaard rondje gefietst. En dat ging lekker. Hoog tempo, twee tunnels en een brug en met net iets meer dan 7 kwartier weer terug op de bank. Net als of je niet weg bent geweest!

Daarna zijn we het weekend naar Friesland geweest, enerzijds voor ons zelf om te kijken naar een nieuwe boot (wat overigens is gelukt) en anderzijds om samen met vrienden en het Team Wouter Verhaar een ronde te fietsen die Wouter vorig jaar ook heeft gefietst. Dit alles georganiseerd door Fryslân Fytst Foar Wouter. En daarbij dus ook de bijbehorende gezelligheid, uiteten en borrelen.

De ronde ging van af Grou via Leeuwarden weer terug naar Grou. Het zou zo’n 90 km in totaal zijn.
Alleen het weer was dusdanig slecht laten we gewoon zeggen echt bagger dat het hele rondje niet is gereden. Binnen het eerste uur hadden we twee lekke banden, en vlak voor Sneek nog een. Bij Sneek ben ik afgehaakt, ik had het zo koud dat ik mezelf niet meer warm kreeg. (Pas bij Amersfoort begon ik het weer een beetje warm te krijgen.) Maar goed toch weer bijna 60 km gefietst.

Daarna ging het met mij lichamelijk gewoon even niet. Dus een hele week niet gefietst. Dat klink erg lang. Dat voelde ook zo omdat de datum van 4 juni steeds dichterbij komt, maar goed wat niet gaat, gaat niet! Dus na een bezoek aan de fysio ben ik vandaag weer op de fiets gestapt.

Ik had niet heel veel zin in het standaard rondje dus gekeken wat er voor andere mogelijkheden zijn waarbij je mooi ongeveer 40-50 km kan fietsen. Dus op naar Kinderdijk om daar de pont te nemen naar Krimpen aan de Lek en dan via Rotterdam weer terug naar Zwijndrecht. Onderweg kom je de Brienenoordbrug tegen. Niet het steilste stukje Nederland, maar goed wel weer hoogte meters en als je hem driemaal achter elkaar rijdt lijkt het toch wel een heel klein beetje op een heuveltje. Het enige nadeel van hier fietsen is de lucht want die zal zeker niet de beste kwaliteit hebben.
Maar vorig jaar op de berg heb ik ervaren dat er een hoop mensen zijn die graag nieuwe koppelingsplaten willen en dan heeft de lucht ook zeker niet de beste kwaliteit. ( Tijdens de Alpe d’Huzes-dag is de berg alleen toegankelijke voor plaatselijke verkeer en de organisatie, tijdens de zussen-dag is de berg voor iedereen toegankelijke en niet iedereen is getraind in het rijden van bergen.)

Vandaag over een maand zit ik boven op de de Alpe d’hues bij te komen van de inspanning die ik als het goed is die dag heb geleverd. Ik hoop 3 maal de berg op te fietsen. Mijn doel is om 100 donateurs/sponsoren te vinden voor Stichting Alpe d’Huzes zodat zij het geld weer kunnen uitgeven aan (wetenschappelijk) onderzoek naar kanker in alle mogelijke vormen.

Afgelopen dinsdag stond er een rit in Valkenburg in de planning. Helaas kon mijn fietsmaatje niet mee. Dus paniek in de tent zie ik dat alleen zitten 80km hobbels fietsen. Het is sowieso niet zo gezellig. Dus werd plan B uit de kast getrokken. Mijn vader. Dus hem opgebeld wil je mee fietsen en hij zei ja. Dinsdagochtend vertrokken we dus samen vanuit Heinenoord, een racefiets in de achterbak, een fiets op de fietsendrager en twee accu’s op de achterbank, naar Valkenburg.

Rond half elf zaten we op de fiets in de eerste 50m liep mijn ketting er af, maar geholpen door een lieve meneer konden we dan toch eindelijk vertrekken. Papa had in de auto de hele route bestudeerd en wist hoe we gingen rijden. Ik wist dat er bordjes stonden dus dat moest wel goed komen! De Cauberg op ging niet al te best maar uiteindelijk zaten we in een ritme en zijn we heel rustig naar Slenaken gefietst. In Slenaken hebben we ons voorzien van een aardbeien vlaai en koffie en zo konden de laatste 40 km aan. Papa heeft alles in ecostand kunnen fietsen, alleen de Keutenberg met een kort stukje van 20% heeft hij me uitgezwaaid en de accu in standaard gezet.……

Vorig jaar in dezelfde week ben ik hier ook samen met Harmen en Wouter geweest. Dat was toen mijn eerste ervaring met heuvels en die viel vies tegen. Nu een jaar later met de “ervaring” op Alpe d’Hues , zal ik niet zeggen dat het appeltje eitje is, maar het ging wel beduiden makkelijker dan vorig jaar. Alle “bergen” die vorig jaar niet gingen, gingen nu wel.

Het woensdagavond rondje heb ik deze week maar even laten schieten en om toch een beetje ritme te houden ben ik donderdagavond thuis op de fiets gekropen. We hebben tegenwoordig een tacx. Daar klem je achterwiel in en dan kan je gewoon op je eigen fiets een trainingsrondje rijden in de woonkamer. Ideaal, niet leuk maar wel goed voor de conditie.

Zondag ben ik naar mijn broer gefietst. Eerst naar Kinderdijk en dan langs de Lek naar Vianen. De brug over en Utrecht in. Ik was met 2 uur en 5 minuten bij de brug van Vianen. Met een gemiddelde van 27,5 km/h ging het echt lekker. Maar daarna Utrecht in. Er staan wel bordjes maar niet met de wijk waar ik naar toe moest erop. Wat had ik toen graag mijn Opa naast met gehad. Hij had me zo voor gefietst en me gewezen hoe ik in zijn stad van A naar B moest komen. Maar goed dat gaat niet meer dus met de telefoon in de hand ben ik er uiteindelijk ook gekomen.

175km verder, 42 donateurs. Wie helpt mij naar de 100 donateurs?

Tijdens het plannen op mijn werk van de diverse werkzaamheden wordt er met name veel gesproken in weeknummers. Dus ja het is nu week 15 en het is pas in week 23 dus dat klinkt nog erg ver weg. Nog 8 weken werken! Nog 8 weken trainen! Nog 8 weken de tijd om geld op te halen. Ga ik maanden spreken is het nog maar 1 volle maand en dat is mei, want april is al weer aardig op stoom. En dan klinkt het al weer bijzonder dichtbij. Op de website van Alpe d’huzes is op de homepage een klok aan het aftikken naar 4 juni 4:30 uur en deze geeft op het moment van schrijven nog 52 dagen 17 uur 32 minuten en een aantal seconden aan. Dus zolang duurt het nog echt.

2de Paasdag stond in de ochtend in het teken van de Wouter Verhaar Classic. Een rondje vanuit Vlaardingen via Hoek van Holland en Maassluis weer terug naar Vlaardingen.
Een bijzonder rondje in vele opzichten! Laat ik beginnen met het fietsen. Voor mij was het de eerste keer dat ik in peloton zou rijden en het laatste stuk zouden we met z’n alleen rijden (circa 100 man). Kan ik het tempo rijden? Okee dat is gelukt gemiddeld 25 km/h was goed te doen. Mijn sporthorloge gaf aan dat ik 50 minuten vet aan het verbranden was geweest dus niet op de toppen had gefietst, dus ja met genoeg vetverbranding ging de thee met appeltaart in Hoek van Holland er in als zoete koek! Daarna had van mij het tempo wel om hoog gemogen, kon je je tenminste warm rijden. Het mooie weer van 1ste paasdag was weg, het regende en was eigenlijk best koud en nat. Daarnaast hoe is dat om in peloton te rijden? Nou wind technisch geweldig, concentratie die is wat hoger dan normaal omdat je goed moet opletten wat degene voor je doet.
Wat ook wel grappig is dat ik naast een dame kwam te fietsen, die had de berg vorig jaar beklommen en had Wouter daar ontmoet. Na een tijdje gesproken te hebben over het waarom van het fietsen, de trainingen en zo nog het een of ander kwam het werk aan bod. Blijkt zij bij een toeleverancier te werken voor het specifieke project waar ik mee bezig ben. De wereld is niet zo groot als we soms willen denken.  

Emotioneel was het ondanks het ontspannen praatje wat ik had op de fiets zwaar. Het was op een dag na 2 maanden geleden dat Wouter overleed. Daarnaast is er bij ons in dat opzicht gewoon veel gebeurt en binnen de nieuwe kaders gaat het met iedereen redelijk tot goed. Maar de ziekte is niet weg en er komen er steeds weer nieuwe mensen bij die met deze ziekte moeten leven, dat bleek ook maar weer op 6 april.

Donderdag had ik een nobel plan. Omdat ik me voor dat er van alles gebeurde in het 1stekwartaal had opgegeven om in september 1/8 triatlon te doen, moest ik ook maar weer eens mijn zwemconditie checken. Dus vol goede moed lag ik om iets voor zessen in het zwembad en het viel niet tegen. In 45 minuten zwom ik nog 1500 m weg dus klagen is er niet bij. Door andere afspraken ging het woensdagavond rondje voor mij niet door dus werd het donderdagavond. Heerlijk 49 km gefietst. Het rondje van vorige week alleen nu voor bij het zwembad van Rhoon. Het is toch een stuk leuker zonder die wind van vorige week en de tempratuur was zo goed dat ik voor het eerst een laagje durfde uit te trekken. Tot de vorige trainingsrit was ik laagjesmonster, minimaal 4 en winterhandschoenen aan maar als het weer zo doorzet kunnen we het aantal laagjes gaan reduceren en de winterhandschoenen in de kast op bergen tot 4 juni 4:30 ’s morgens.
Het nare van het nobele plan was dat ik vrijdagochtend voor het eerst sinds het trainen stramme benen had!

Zondag een rondje, het wordt geen groot rondje want dinsdag ga ik naar Valkenburg om daar een stukje van de Amstel Gold route te rijden. Een van de weinige plekken in Nederland waar je in ieder geval iets van “berggevoel” kan trainen.  .
Ik zat netjes om 8:30 op de fiets, maar het weg komen was al een klein drama. Het wilde niet en misschien was dat een voor teken voor het fietsen. We fietsen altijd het rondje Hoeksche Waard via de Heinenoordtunnel heen en via de Kiltunnel terug. Dus vandaag dacht ik dat doen we anders, wat misschien ook een dom idee was. Want het op de automatische piloot fietsen kan je dan wel uit zetten en dat bleek al bij de brug in Zwijndrecht want die fiets je toch anders aan dan als je er van weg fietst. Bij de kiltunnel ging het ook al mis, dus een paar honderd meter extra. Het voordeel was dat ik in ’s Gravendeel een kortere route ontdekte. Maar bij Puttershoek had ik toch zoiets van ik kan ook de pont terug nemen naar Zwijndrecht en gewoon naar huis gaan. Maar goed ook hier geldt “opgeven is geen optie”, dus de laatste 15 km waren niet de beste van de afgelopen periode, maar thuis ben ik gekomen. Wat het was ik weet het niet, maar je hebt goede fietsdagen en slechte fietsdagen en dit was niet mijn beste. Hopen dat het dinsdag beter gaat.

Vorig jaar in de voorbereiding voor Alpe d’HuZes 2014 is het woensdagavondrondje ontstaan. Een kort rondje van circa 40 tot 60 km. Naar mate de avonden langer werden, konden de ronden ook langer worden.

Na een wat rommelige start stonden we dan uiteindelijk met zijn vieren onderaan de “ enige berg in Barendrecht” of zoals hij officieel heet de “Oude Maasheuvel”. Na de eerste en hopelijk ook de laatste Lente storm was er nog flink wat wind (BFT 5 met windstoten naar 6) over en droog was het ook nog niet helemaal. Maar goed dat mocht de pret niet drukken.

Onderweg al ploeterend tegen de wind in kwamen we een ree tegen, deze raakt van ons in paniek, maar het was toch heel bijzonder om te zien. Tot op heden was ik niet verder gekomen dan lammeren, schapen, konijnen, hazen en vogels die voor je wiel weg schieten. Vergeet ook niet de honden die je bijzonder interessant vinden.

Maar goed, de weg was nog afgesloten maar een hek kan je om heen en we zien wel waar het schip strand. Voor mij strandde het schip vlak voor het zwembad van Rhoon. Vandaaruit ben ik weer terug gefietst. Windje mee! Dat ging als een speer. De schemer trad in en dan lijkt het toch op eens of ze het licht uit zetten. Om kwart voor negen was ik terug. Een goed lampje voorop is geen overbodige luxe.

Tja, met jonge kinderen kan je van alles plannen. Het plan was vrijdagochtend een wat grotere ronde te maken als Harmen met de `kleine grote mannen` was gaan zwemmen. Maar onze jongste had ’s nachts wat rommelig geslapen dus plan B kwam uit de kast. ’s Avonds fietsen. Een appje in de groepsapp en uiteindelijk spreken we om 18:45 bij de Heinenoordtunnel af.

Vorig jaar hebben we vele malen een “rondje Hoekschewaard “ gefietst, Heinenoordtunnel door, dan naar ’s Gravendeel en de Kiltunnel terug. Maar nu iets nieuws. Naar Zuid-Beijerland fietsen en dan de pont over naar Hekelingen , Spijkenisse en dan via Rhoon weer naar huis.

Qua km is het net iets meer dan ons “standaard” rondje en dan ook nog een aantal onzekerheden dat maakte het tijdstechnisch een beetje spannend. Want de zon gaat nog niet meteen een uur later onder ten opzichte van woensdag.

De pont is zo’n onzeker fenomeen, we konden wel meteen aan boord, maar de trossen los duurde even en dat kost dus tijd. Tja en dan kom je bij het volgende obstakel de brug. En ja het feest was compleet ook deze ging open. Nu had ik het idee dat ze hier de brugopening in zetten zodra hij onder de Botlekbrug door was en ja dat bevestigde Harmen ook. Een niet al te snel varend schip en stroom tegen duurde dit hele festijn zeker een kwartier. Dit alles mocht de pret niet drukken in 2,5 uur 57 km gefietst. Heerlijk! Met gemiddeld windkracht 2 was dit een verademing na afgelopen woensdag.